بخدا که بزم ما را ز غم تو از اهلی شیرازی غزل 1309

1 بخدا که بزم ما را ز غم تو شامگاهی نفروخت هیچ شمعی که نکشتمش بآهی

2 چه خوش آنکه میگذشتی سوی من بناز و کردی چه تبسمی نهانی چه بلای جان نگاهی

3 منم آن شکار وحشی که ز تیر طعنه هرگز نبود ز دست مردم گذرم بهیچ راهی

4 به طفیل خسروی کن نظری چو میتوانی که بیک نظر کنی خوش دل ریش دادخواهی

5 تو نهال حسن و اهلی چه گیا که بر تو دستش نرسد و گر رسد هم بکجا رسد گیاهی