1 گر سخن زان قد رعنا گویم بیش از آن است که زیبا گویم

2 با چنان قد چو کمر بربندی جای آن است که بر جا گویم

3 تا تو در سینه درونی دل را تیر در خانه جوزا گویم

4 دل من حامل غم کردی و من زاده الله تعالی گویم

5 هر دو چشمم که در آب اند یکی هر یکی دو یم دریا گویم

6 بی رقیب آی شبی تا پیشت حال خود گویم و تنها گویم

7 سر نهم بر کف پایت، وانگاه لیتنی کنت ترابا گویم

8 آن چنان سوخته ام از جورت که بسوزد دلت او را گویم

9 حال خسرو نگر، ابرو مشکن گر نگویم سخنی یا گویم