1 مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

2 گفتم ای بخت بخفتیدی و خورشید دمید گفت با این همه از سابقه نومید مشو

3 گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو

4 تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو

5 گوشوار زر و لعل ار چه گران دارد گوش دور خوبی گذران است نصیحت بشنو

6 چشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن بیدقی راند که برد از مه و خورشید گرو

7 آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو

8 آتش زهد و ریا خرمن دین خواهد سوخت حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو