دیدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2312

1 دیدم رخ ترسا را با ما چو گل اشکفته هم خلوت و هم بی‌گه در دیر صفا رفته

2 با آن مه بی‌نقصان سرمست شده رقصان دستی سر زلف او دستی می بگرفته

3 در رسته بازاری هر جا بده اغیاری در جانش زده ناری آن خونی آشفته

4 و آن لعل چو بگشاید تا قند شکر خاید از عرش نثار آید بس گوهر ناسفته

5 دل دزدد و بستاند وز سر دلت داند تا جمله فروخواند پنهانی ناگفته

6 از حسن پری زاده صد بی‌دل و دل داده در هر طرف افتاده هم یک یک و هم جفته

7 نوری که از او تابد هر چشم که برتابد بیدار ابد یابد در کالبد خفته

8 از هفت فلک بیرون وز هر دو جهان افزون وین طرفه که آن بی‌چون اندر دل بنهفته

9 از بهر چنین مشکل تبریز شده حاصل و اندر پی شمس الدین پای دل من کفته