گل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3126

1 گل سرخ دیدم شدم زعفرانی یکی لعل دیدم شدم زر کانی

2 دلم چون ستاره شبی در نظاره به هر برج می‌شد به چرخ معانی

3 چو در برج عشاق پا درنهاد او سری کرد ماهی ز افلاک جانی

4 چو آن مه برآمد به چشمش درآمد زمین درنگنجد از آن آسمانی

5 دلم پاره پاره بشد عشق باره که هر پاره من دهد زو نشانی

6 چو از بامداد او سلامی بداد او مرا از سلامش ابد شد جوانی

7 چو بر روی من دید آثار مجنون ز رحمت بیامد بر من نهانی

8 بگفت ای فلانی چرا تو چنانی چنین من از آنم که تو آن چنانی

9 چه سرها که داند چه درها فشاند چه ملکی که راند کسی کش بخوانی

10 چه ماه و چه گردون چه برج و چه هامون همه رمز آنست دریاب ار آنی

11 اگر شرح خواهی ببین شمس تبریز چو او را ببینی تو او را بدانی