خویش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1586

1 خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم خویش را چون سرکه دیدم در شکر آمیختم

2 کاسه پرزهر بودم سوی تریاق آمدم ساغری دردی بدم در آب حیوان ریختم

3 دیده پردرد بودم دست در عیسی زدم خام دیدم خویش را در پخته‌ای آویختم

4 خاک کوی عشق را من سرمه جان یافتم شعر گشتم در لطافت سرمه را می بیختم

5 عشق گوید راست می گویی ولی از خود مبین من چو بادم تو چو آتش من تو را انگیختم