گفتم کِی ام دهان و لبت کامران از حافظ شیرازی غزل 198

1 گفتم کِی ام دهان و لبت کامران کنند؟ گفتا به چشم هر چه تو گویی چُنان کنند

2 گفتم خَراجِ مصر طلب می‌کند لبت گفتا در این معامله کمتر زیان کنند

3 گفتم به نقطهٔ دهنت خود که بُرد راه؟ گفت این حکایتیست که با نکته‌دان کنند

4 گفتم صَنم‌پَرست مشو با صَمَد نشین گفتا به کویِ عشق هم این و هم آن کنند

5 گفتم هوایِ میکده غم می‌بَرَد ز دل گفتا خوش آن کَسان که دلی شادمان کنند

6 گفتم شراب و خِرقه نه آیینِ مذهب است گفت این عمل به مذهبِ پیرِ مغان کنند

7 گفتم ز لَعلِ نوش‌ْلبان پیر را چه سود؟ گفتا به بوسهٔ شِکَرینَش جوان کنند

8 گفتم که خواجه کِی به سرِ حجله می‌رود؟ گفت آن زمان که مشتری و مَه قِران کنند

9 گفتم دعایِ دولت او وِردِ حافظ است گفت این دعا ملایکِ هفت آسمان کنند