گفتم از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 87

1 خیز و بلبل بین و آن شادی بر گل کردنش خیز و گل بین وان تبسم پیش بلبل کردنش

2 گر غرض گل بود را گل اینک در برش پس ز بهر چیست این آشوب و غلغل کردنش

1 کسیکه قصد سر زلف آن نگار کند چو زلف او دل خود زار و بیقرار کند

2 کسیکه دارد امید کنار بوس ازو بسا که خون دل از دیده برکنار کند

1 شیرمردان چو عزم کار کنند کار ازین گونه استوار کنند

2 آبخور زاتش سموم آرند خوابگه در دهان مار کنند