توبه کردم از می و معشوق از اهلی شیرازی غزل 817

1 روز ابر است و دهد ساقی جان ساغر ما سایه رحمت او کم نشود از سر ما

2 یکدم ای عمر از درما نیز درآی پیش از آن دم که عجل حلقه زند بر درما

1 پیش از آن کین گرد هستی سر زند از خاک ما با رخ خوبت نظر می‌باخت چشم پاک ما

2 دیگران از داغت ای گل همچو سرو آزاده‌اند برق رخسارت نسوزد جز خس و خاشاک ما

1 کوثر کجا و لعل روان بخش او کجا سرچشمه حیات کجا آب جو کجا

2 هر کو نشد لاله جگر خون از آن غزال از وادی محبت او یافت بو کجا