توبه از زهد و زاهدی از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1039

1 توبه از زهد و زاهدی کردم در خرابات مست می گردم

2 می خمخانهٔ حدوث و قدم شادی روی عاشقان گردم

3 خاطر کس ز من ملول نشد ننشسته به دامنی گردم

4 دُردی درد دل همی نوشم دردمندانه همدم دردم

5 زن دنیا و آخرت چه کنم رند و مست و مجرد و فردم

6 عاشق و صادقم گواهانم اشک سرخست و چهرهٔ زردم

7 بندهٔ سید خراباتم هر چه فرمود بنده آن کردم