بر تو خوانم ز دفتر اخلاق از حافظ شیرازی قطعه 17

1 آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بُوَد که گوشهٔ چشمی به ما کنند

2 دَردَم نهفته بِه ز طبیبانِ مدعی باشد که از خزانهٔ غیبم دوا کنند

1 دانی که چیست دولت دیدار یار دیدن در کوی او گدایی بر خسروی گزیدن

2 از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن از دوستان جانی مشکل توان بریدن

1 ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه

2 زلف در دست صبا گوش به فرمان رقیب این چنین با همه درساخته‌ای یعنی چه

1 هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد

2 گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد

1 ما ز یاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

2 تا درخت دوستی بر کی دهد حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

1 جای حضور و گلشن امن است این سرای زین در به شادمانی و عیش وطرب در آی

2 ای کاخ دولتی تو چه کاخی که مدرج است در شاخسار گلشن تو سایه همای