ای دلم جان و جهان در راه از خواجوی کرمانی غزل 797

1 ای دلم جان و جهان در راه جانان باخته نرد درد عشق برامید درمان باخته

2 دین و دنیا داده در عشق پریرویان بباد وز سر دیوانگی ملک سلیمان باخته

3 بر در دیر مغان از کفر و دین رخ تافته واستین افشانده بر اسلام و ایمان باخته

4 پشت پائی چون خضر بر ملک اسکندر زده وز دو عالم شسته دست و آب حیوان باخته

5 با دل پر آتش و سوز جگر پروانه وار خویش را در پای شمع می پرستان باخته

6 بسته زنار از سر زلف بتان وز بیخودی سر نهاده بر در خمار و سامان باخته

7 کان و دریا را ز چشم درفشان انداخته وز هوای لعل جانان جوهر جان باخته

8 من چیم گردی ز خاک کوی دلبر خاسته من کیم رندی روان در پای جانان باخته

9 بینوایان بین برین در گنج قارون ریخته تنگدستان بین درین ره خانهٔ خان باخته

10 پاکبازی همچو خواجو دیدهٔ گردون ندید برسر کوی گدائی ملک سلطان باخته