در نهانخانه عشرت صنمی از حافظ شیرازی غزل 326

1 در نهانخانه عشرت صنمی خوش دارم کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

2 عاشق و رندم و میخواره به آواز بلند وین همه منصب از آن حور پریوش دارم

3 گر تو زین دست مرا بی سر و سامان داری من به آه سحرت زلف مشوش دارم

4 گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست من رخ زرد به خونابه منقش دارم

5 گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد نقل شعر شکرین و می بی‌غش دارم

6 ناوک غمزه بیار و رسن زلف که من جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم

7 حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم