لبش می‌بوسم و در می‌کشم از حافظ شیرازی غزل 431

1 لبش می‌بوسم و در می‌کشم می به آب زندگانی برده‌ام پی

2 نه رازش می‌توانم گفت با کس نه کس را می‌توانم دید با وی

3 لبش می‌بوسد و خون می‌خورد جام رخش می‌بیند و گل می‌کند خوی

4 بده جام می و از جم مکن یاد که می‌داند که جم کی بود و کی کی

5 بزن در پرده چنگ ای ماه مطرب رگش بخراش تا بخروشم از وی

6 گل از خلوت به باغ آورد مسند بساط زهد همچون غنچه کن طی

7 چو چشمش مست را مخمور مگذار به یاد لعلش ای ساقی بده می

8 نجوید جان از آن قالب جدایی که باشد خون جامش در رگ و پی

9 زبانت درکش ای حافظ زمانی حدیث بی زبانان بشنو از نی