در دل دو هزار مدّعا از ابوالحسن فراهانی رباعی 145

1 زهی زخوی تو بر باد داده جان آتش فکنده آتش روی تو در جهان آتش

2 برای آن که به لعل تو نسبتی دارد همی بپرورم اندر میان جان آتش

1 هر روز دلم را اسیر خالی باشد وز عشق توام بدل خیالی باشد

2 خورشید جهان محنتم من، چه عجب گوهر روزم از نو زوالی باشد

1 مرا کناره ی جویی و یک سبوی شراب هزار بار زجنت به است و بوی شراب

2 کنون که در دم نزعم پیاله ده که به گور کسی شراب برو به که آرزوی شراب