1 دلی دارم چو دامان گل از غم چاک گردیده سری بر آستان او ز محنت خاک گردیده

2 ز بس کز غمزه او تیغ بیداد آمده بر من سراسر سینه ام چون دامن او چاک گردیده

3 به تاباک افگند پروانه را شمع وفا پیشش که گرد سر هنوزش اندر آن تاباک گردیده

4 به آن شکل و شمایل با وجود حسن خورشیدی ندیده چون تویی هر چند در افلاک گردیده

5 عجب گر شادمان گردد درونها بعد ازین هرگز دل خلقی چنین کز درد من غمناک گردیده

6 ز به زهر هجر خسرو جان نخواهی داد دور از وی از آن رویی کز آیین وفا تریاک گردیده