1 شدم به سوی چه آب همچو سقایی برآمد از تک چه یوسفی معلایی

2 سبک به دامن پیراهنش زدم من دست ز بوی پیرهنش دیده گشت بینایی

3 به چاه در نظری کردم از تعجب من چه از ملاحت او گشته بود صحرایی

4 کلیم روح به هر جا رسید میقاتش اگر چه کور بود گشت طور سینایی

5 زنخ ز دست رقیبی که گفت از چه دور از این سپس منم و چاه و چون تو زیبایی

6 کسی که زنده شود صد هزار مرده از او عجب نباشد اگر پیر گشت برنایی

7 هزار گنج گدای چنین عجب کانی هزار سیم نثار لطیف سیمایی

8 جهان چو آینه پرنقش توست اما کو به روی خوب تو بی‌آینه تماشایی

9 سخن تو گو که مرا از حلاوت لب تو نه عقل ماند و نه اندیشه‌ای و نی رایی