گرفتم در نظر، هر جا شدم، از واعظ قزوینی غزل 56

1 گرفتم در نظر، هر جا شدم، آن قد موزون را خیابان کردم از یک سرو، بر خود کوه و هامون را

2 مربی گر نباشد آفتاب طلعت لیلی که میسازد نگین حلقه اطفال مجنون را

3 تلاش خودشناسی، شیوه آزادگان باشد نظر بر اصل خود باشد ازین رو بید مجنون را

4 لبالب میشوم، از حسرت لب بر لبش سودن چو بر هم می‌گذارد شوخ من، لب‌های میگون را

5 برد دامان خالی، واعظ از گلزار رخساری که چون خورشید دامن کرده پرگل، کوه و هامون را