من غلام قمرم از جلال الدین محمد مولوی غزل 2219

1 من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو پیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگو

2 سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو ور از این بی‌خبری رنج مبر هیچ مگو

3 دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

4 گفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسم گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

5 من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

6 قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو

7 گفتم ای دل چه مه‌ست این دل اشارت می‌کرد که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو

8 گفتم این روی فرشته‌ست عجب یا بشر است گفت این غیر فرشته‌ست و بشر هیچ مگو

9 گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد گفت می‌باش چنین زیر و زبر هیچ مگو

10 ای نشسته تو در این خانه پرنقش و خیال خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو

11 گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو