ز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3064

1 ز بامداد دلم می‌پرد به سودایی چو وام دار مرا می‌کند تقاضایی

2 عجب به خواب چه دیده‌ست دوش این دل من که هست در سرم امروز شور و صفرایی

3 ولی دلم چه کند چون موکلان قضا همی‌رسند پیاپی به دل ز بالایی

4 پرست خانه دل از موکل عجمی که نیست یک سر سوزن بهانه را جایی

5 بهانه نیست وگر هست کو زبان و دلی گریز نیست وگر هست کو مرا پایی

6 جهان که آمد و ما همچو سیل از سر کوه روان و رقص کنانیم تا به دریایی

7 اگر چه سیل بنالد ز راه ناهموار قدم قدم بودش در سفر تماشایی

8 چگونه زار ننالم من از کسی که گرفت به هر دو دست و دهان او مرا چو سرنایی

9 هوس نشسته که فردا چنین کنیم و چنان خبر ندارد کو را نماند فردایی

10 غلام عشقم کو نقد وقت می‌جوید نه وعده دارد و نه نسیه‌ای و نی رایی