دلم بی عشق تو یک دم نماند از عطار نیشابوری غزل 295

1 دلم بی عشق تو یک دم نماند چه می‌گویم که جانم هم نماند

2 چو با زلفت نهم صد کار برهم یکی چون زلف تو بر هم نماند

3 واگر صد توبهٔ محکم بیارم ز شوق تو یکی محکم نماند

4 جهان عشق تو نادر جهانی است که آنجا رسم مدح و ذم نماند

5 دلی کز عشق عین درد گردد ز دردش در جهان مرهم نماند

6 اگر یگ ذره از اندوه نایافت به عالم برنهی عالم نماند

7 کسی کو در غم عشقت فرو شد ز دو کونش به یک جو غم نماند

8 مزن دم پیش کس از سر این کار که یک همدم تو را همدم نماند

9 اگرچه آینه نقش تو دارد چو با او دم زنی محرم نماند

10 اگر عطار بی درد تو ماند به جان تازه به دل خرم نماند