سر مویی سر عالم ندارم از عطار نیشابوری غزل 519

1 سر مویی سر عالم ندارم چه عالم چون سر خود هم ندارم

2 چنان گم گشته‌ام از خویش رفته که گویی عمر جز یک دم ندارم

3 ندارم دل بسی جستم دلم باز وگر دارم درین عالم ندارم

4 چو دل را می‌نیابم ذره‌ای باز چرا خود را بسی ماتم ندارم

5 بحمدالله که از بود و نبودم اگر شادی ندارم غم ندارم

6 چه می‌گویم که مجروحم چنان سخت که در هر دو جهان مرهم ندارم

7 جهانی راز دارم مانده در دل که را گویم چو یک محرم ندارم

8 حریفی می‌کنم با هفت دریا ولیکن زور یک شبنم ندارم

9 بسی گوهر دهد دریام هر دم ولی چون ناقصم محکم ندارم

10 اگر یک گوهر آید قسم عطار به قدر از هر دو کونش کم ندارم