ندهم تن بجز از عریانی از واعظ قزوینی غزل 606

واعظ قزوینی

شعربعدی

1154 / 606

شعر قبلی

خانه / واعظ قزوینی / دیوان اشعار واعظ قزوینی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 606

1 ندهم تن بجز از عریانی این سر است و ره بی سامانی

2 خنک آن کاسب قانع که خرید آبرو با عرق پیشانی

3 بازی نعمت الوان نخوری گر بیابی مزه بی نانی

4 بگرانقدری خود خواجه مناز این گرانی بتو باد ارزانی

واعظ قزوینی

شعر شعر کهن غزل واعظ قزوینی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از واعظ قزوینی

1 به پیری، از چه رو می افگنی کار جوانی را چه میدانی که سلخی هست، ماه زندگانی را

2 کسی کز بار پیری حلقه شد قد چو شمشادش سراپا چشم گردیده است و، میجوید جوانی را

1 عرق ناکرده پاک، از محفل ما شد نگار ما درین گلشن سبکتر خاست از شبنم بهار ما

2 بروی سخت ما گفتار ناصح برنمی آید صدا را سرمه برگرداند از خود کوهسار ما

1 گرفتم در نظر، هر جا شدم، آن قد موزون را خیابان کردم از یک سرو، بر خود کوه و هامون را

2 مربی گر نباشد آفتاب طلعت لیلی که میسازد نگین حلقه اطفال مجنون را

شعربعدی

1154 / 606

شعرقبلی