منعت نکنم گر ببد اندیش از اهلی شیرازی غزل 1305

1 منعت نکنم گر ببد اندیش نشینی ترسم که به رغم من از آن بیش نشینی

2 غم نیست بمن گر ننشینی غم از آنست کز من گذری غیر مرا پیش نشینی

3 وصل از تو نجویم که ترا ایشه خوبان ننگ آید اگر با من درویش نشینی

4 ایکان نمک بهر جگر سوزی من چند از دیده روی در جگر ریش نشینی

5 اهلی دلت از گوشه نشینان عدم شد وقتست که پهلوی دل خویش نشینی