شاد از غیرت ندیدم خاطر ناشاد از واعظ قزوینی غزل 22

1 شاد از غیرت ندیدم خاطر ناشاد را جلوه تا در بر کشید آن قامت شمشاد را

2 خردسالی تیره روزم کرد کز تابندگی پنجه خورشید سازد سیلی استاد را

3 زنده معشوق می باشند از بس عاشقان نقش شیرین زنده دارد شهرت فرهاد را

4 نرم خویی پیشه کن کز چین جوهر پاک کرد صیقل از همواری خود جبهه فولاد را

5 غیر غمخواری نیاید هرگز از آزادگان شانه گردد، اره گر بر سر نهی شمشاد را

6 حرف واعظ چون کند در من اثر؟ کز روی سخت بارها کردم ادبها سیلی استاد را؟