جز از وصال تو با کس سر وصولم از اهلی شیرازی غزل 112

1 جز از وصال تو با کس سر وصولم نیست به جز قبول تو هیچ از جهان قبولم نیست

2 اگرچه بی تو به هر سر چو باد می گردم به هیچ منزل راحت سر نزولم نیست

3 زدست طعن چنان سر به جیب از آن دارم که تاب سرزنش مردم فضولم نیست

4 که نامه ام به تو آرد که برتر از عرشی بغیر طایر همت کسی رسولم نیست

5 بجز خیال دو آهوی تو من محزون کسی ملال گذار دل ملولم نیست

6 بر آن سرم که بمیرم بر آستان اهلی چو در حریم وصالش ره دخولم نیست