ز آن جهان پاک آمدم، آلوده دامن میروم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 ز آن جهان پاک آمدم، آلوده دامن میروم سوی این غفلت سرا، جان آمدم، تن میروم
2 گلعذاران بسکه در خاک سیاه آسوده اند چون بگورستان روم، گویی بگلشن میروم
3 بهر دنیا میکنم خود را اسیر طبع دون از هوای دختری در چه چو بیژن میروم
4 گو مسازم پایمال، ای خصم بی پروا، که من همچو خار از لاغری در پای دشمن میروم
5 از برای زال دنیا، همچو کوران هر قدم با وجود دیده، در چاهی چو سوزن میروم
6 از غم دنیا کشیدم این قدر، واعظ بس است! سوی خاک اکنون برای واکشیدن میروم