من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1335

1 باز رو سوی علی و خونیش وان کرم با خونی و افزونیش

2 گفت دشمن را همی‌بینم به چشم روز و شب بر وی ندارم هیچ خشم

1 می‌زنم حلقهٔ درِ هر خانه‌ای هست در کوی شما دیوانه‌ای؟!

2 مرغ جان دیوانهٔ آن دام شد دام عشق دلبری دُردانه‌ای

1 بر لب جو بوده دیواری بلند بر سر دیوار تشنهٔ دردمند

2 مانعش از آب آن دیوار بود از پی آب او چو ماهی زار بود

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو