بانگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1335

1 بانگ زدم نیم شبان کیست در این خانه دل گفت منم کز رخ من شد مه و خورشید خجل

2 گفت که این خانه دل پر همه نقشست چرا گفتم این عکس تو است ای رخ تو رشک چگل

3 گفت که این نقش دگر چیست پر از خون جگر گفتم این نقش من خسته دل و پای به گل

4 بستم من گردن جان بردم پیشش به نشان مجرم عشق است مکن مجرم خود را تو بحل

5 داد سر رشته به من رشته پرفتنه و فن گفت بکش تا بکشم هم بکش و هم مگسل

6 تافت از آن خرگه جان صورت ترکم به از آن دست ببردم سوی او دست مرا زد که بهل

7 گفتم تو همچو فلان ترش شدی گفت بدان من ترش مصلحتم نی ترش کینه و غل

8 هر کی درآید که منم بر سر شاخش بزنم کاین حرم عشق بود ای حیوان نیست اغل

9 هست صلاح دل و دین صورت آن ترک یقین چشم فرومال و ببین صورت دل صورت دل