سوختم بهر خدا در هجر ازین بیشم مسوز
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 سوختم بهر خدا در هجر ازین بیشم مسوز بیش ازین از حسرت شمع رخ خویشم مسوز
2 خنده بر حالم مکن وز لب نمک بر من مپاش گر نبخشی مرهمی باری دل ریشم مسوز
3 چون نگردی آشنا بیگانه وارم هم مران بیش از این از طعنه بیگانه و خویشم مسوز
4 گر در آن اندیشه یی کز حسرتم سوزی چو شمع لطف کن پیش رقیبان بد اندیشم مسوز
5 گر بجرم عشق چون اهلی سزای آتشم خود بسوز، از جور این چرخ ستم کیشم مسوز
6 با لاله‌ستان دل از آنت نظر افتاد کز لاله دلسوخته نشناخته‌ای باز
7 آهت چو شفق دامن افلاک گرفته اهلی علم داد برافراخته‌ای باز
دیدگاه‌ها **