من لاف تقوی تا بکی در خرمن از اهلی شیرازی غزل 992

1 من لاف تقوی تا بکی در خرمن طاعت زنم کو برق آتش سوز من کاتش زند در خرمنم

2 آواره چون مجنون شدم نگرفت کرد امن مرا برخار صحرا گه گهی ماری بگیرد دامنم

3 دستم مگیرایهمنفس کز گلخنم آری برون بگذار کز دیوانگی گلشن نماید گلخنم

4 دست محبت میزند بر دامنم میخی دگر هر گه که خواهم از زمین دامان خود را برزنم

5 منت ای باغبان گرره بگلشن دادیم کز تاله و فریاد خود من بلبل این گلشنم

6 شیرین لبا چون اهلیم در تلخی غم بی لبت من خسرو عهدم ولی فرهاد وادی مسکنم