هر چند که صیت شعرم « ظ » از اهلی شیرازی رباعی 71

1 هر چند که صیت شعرم « ظ » آفاق شنفقت کس گرد غمی به مهرم از چهره نرفت

2 هرگز دل من ز مهر کس شاد نشد هرگز گل شادی من از کس نشکفت