چند جویی در جهان یاری از عطار نیشابوری غزل 414

1 چند جویی در جهان یاری ز کس یک کست در هر دو عالم یار بس

2 تو چو طاوسی بدین ره در خرام کاندرین ره کم نیایی از مگس

3 مرد باش و هر دو عالم ده طلاق پای در نه زانکه داری دست رس

4 گر برآری یک نفس بی عشق او از تو با حضرت بنالد آن نفس

5 هر نفس سرمایهٔ صد دولت است تا کی اندر یک نفس چندین هوس

6 سرنگونساری تو از حرص توست باز کش آخر عنان را باز پس

7 تا ز دانگی دوست تر داری دودانگ نیستی تو این سخن را هیچ کس

8 گر گهر خواهی به دریا شو فرو بر سر دریا چه گردی همچو خس

9 بر در او گر نداری حرمتی چون توانی رفت راه پر عسس

10 چون تو ای عطار حرمت یافتی بر سر افلاک تازانی فرس