1 تا به کی نقد دلم صرف غم هجران شود ای اجل تیغی بزن تا کار من آسان شود

2 شربت وصلی کرم فرما که این رنجور را بیم آن شد کز فراقت حال دیگر سان شود

3 ای که طوفان را ندیدی باش تا روز فراق از سحاب دیده سیل اشک ما باران شود

4 گوی با گوی دل از چوگان زلف او خبر تا چو من او نیز روزی چند سرگردان شود

5 تا کی از اهل نظر نقش دهان تنگ تو دل برد پیدا و از پیش نظر پنهان شود

6 ای خیالی سر بنه بر خاک راهش پیش از آن کاین سر سودازده با خاک ره یکسان شود