تا کی ز دهانش بود ایدل از اهلی شیرازی غزل 1221

1 تا کی ز دهانش بود ایدل سخن تو خاموش که حرفی نجهد از دهن تو

2 شیرین دهنا، چون همه وصل است ز خسرو خود را بچه خرسند کند کوهکن تو

3 تا کفر سر زلف تو باقی بود ای بت مشکل که مسلمان شود این برهمن تو

4 بر برگ گل از باد سحر قطره شبنم سیماب شود گر نگرد سیم تن تو

5 هیهات که یعقوب رسد سوی تو یوسف کو باد که بویی برد از پیرهن تو

6 اهلی کفنت لاله صفت هرکه شکافد یابد جگر سوخته یی در کفن تو