تا به کی باشد چو نی با ناله از خیالی بخارایی غزل 5

1 تا به کی باشد چو نی با ناله دمسازی مرا سوختم چون عود سعیی کن که بنوازی مرا

2 تا سرم بر جا بود از پای ننشینم چو شمع در تبِ غم ز آتش دل گرچه بگدازی مرا

3 گو بزن تیغم که من قطعاً ندارم سرکشی با تو می سازم در این ره هرچه می سازی مرا

4 با سگش تا کی شکایت کردن از من ای رقیب بی گنه با او چه چندین می دراندازی مرا

5 گر نه ای گل چون خیالی بلبل باغ توام شهرت نطق از چه رو شد در خوش آوازی مرا