تا کی ای شوخ به هر بی‌خبری از خیالی بخارایی غزل 356

1 تا کی ای شوخ به هر بی‌خبری می‌سازی خاک کوی تو منم گر گذری می‌سازی

2 این هم از آتش سودای تو داغ دگر است که مرا سوختی و با دگری می‌سازی

3 روشن است این که مرا شمع‌صفت می‌سوزی تو به هرکس که قضا را قدری می‌سازی

4 زلف از چهره برافکندی و معلومم شد که شب تیره‌دلان را سحری می‌سازی

5 گفته‌ای بنده خیالی هم از اهل نظر است بندهٔ مخلص خود را نظری می‌سازی