تا کی بغیر گویی من چشم و از اهلی شیرازی غزل 990

1 تا کی بغیر گویی من چشم و گوش باشم من هم زبان برآرم تا کی خموش باشم

2 من خاک آستانم گر مدعی غلامست این خاکساریم به کان خود فروش باشم

3 گر زیر خاک چون خم خشت از سرم بر آری بینی کز آتش دل چون می بجوش باشم

4 خواهم که پیش خلقت مستانه ره بگیرم لیکن تو چون بیایی من کی بهوش باشم

5 این بس که از تو گاهی نیشی خورم چو اهلی من کیستم کز آن لب در بند نوش باشم