خانه ها کرده است ویران از واعظ قزوینی غزل 450

1 خانه ها کرده است ویران در جهان بسیار برق میزند زین غصه خود را بر در و دیوار برق

2 با تر و خشک جهان، کارش گزیدن بوده است نیست بیجا گر ز غم پیچد بخود چون مار برق

3 آه گرم خوشه چینی میرود بر آسمان زآن بر آرد هر دم انگشت از پی زنهار برق

4 بیشتر باشد بلا گردنکشان را در جهان خویشتن را میزند بسیار بر کهسار برق

5 زندگانی سر به سر ناچیز شد در فکر مال کشت عمرت راست برق درهم و دینار برق

6 گر نتابد نور ایمان از جبینت، باک نیست بر سرت باید زند مندیل دستک دار برق

7 در مصافت برق شمشیر ار نباشد گو مباش قبضه میباید زند در کوچه و بازار برق

8 پشت پا زد سر بسر بر حاصل روی زمین گشت در راه فنا ز آن رو سبک رفتار برق

9 از بلا دامن مکش واعظ، کزو یابی امان خیمه ابر سیه را کی دهد آزار برق؟!