پیاده سپه آرای او دویست هزار از فرخی دیوان اشعار 35

1 کوس فرو کوفت ماه روزه بیکبار روزه نهان کرد لشکر از پس دیوار

2 بر بط خاموش بوده گشت سخنگوی محتسب سرد سیر گشت ز گفتار

1 بهار تازه دمید ای بروی رشک بهار بیا و روز مرا خوش کن و نبید بیار

2 همی بروی تو ماند بهار دیبا روی همه سلامت روی تو و بقای بهار

1 چون پرند نیلگون بر روی پوشد مرغزار پرنیان هفت رنگ اندر سر آرد کوهسار

2 خاک را چون ناف آهو مشک زاید بیقیاس بید را چون پر طوطی برگ روید بیشمار