فکر زلفش، در ره دیوانگی از واعظ قزوینی غزل 143

1 فکر زلفش، در ره دیوانگی شبگیر ماست حرف گیسویش، بجای ناله زنجیر ماست

2 ما بهر دلبسته یی، دست ارادت کی دهیم؟ چون عصا هرکس کند قطع علایق، پیر ماست

3 نقد ما رایج ز بی قدری است در بازار دهر خاکساری در گداز خویشتن اکسیر ماست

4 گو بکن از ضعف ما اندیشه، ای خصم قوی ناتوانی، کار چون افتد، دم شمشیر ماست

5 از خلای معده آزند بیخواب اهل حرص خواب راحت در جهان، مخصوص چشم سیر ماست

6 پیش لطف دوست، خودراییست واعظ فکر خویش دست از تدبیر خود برداشتن، تدبیر ماست