سنبلش برگ ارغوان بگرفت از خواجوی کرمانی غزل 222

1 سنبلش برگ ارغوان بگرفت سبزه‌اش طرف گلستان بگرفت

2 برشکر طوطیش نشیمن کرد بر قمر زاغش آشیان بگرفت

3 دور از آن روی بوستان افروز لاله را دل ز بوستان بگرفت

4 چون شبش گرد ماه خرمن کرد آه من راه کهکشان بگرفت

5 هندوی قیرگون او بکمند قیروان تا بقیروان بگرفت

6 چون زتنگ شکر شکر می‌ریخت سخنش تنگ در دهان بگرفت

7 دل بیمار من بخونخواری خوی آن چشم ناتوان بگرفت

8 آتش طبع و آب دیدهٔ من همچو باد صبا جهان بگرفت

9 خواجو از جان خسته دل برداشت زانکه بی او دلش ز جان بگرفت