دلش رمیده شد آهو ز چین از اهلی شیرازی غزل 1211

1 دلش رمیده شد آهو ز چین کاکل او نهاده رو ببیابان ببوی سنبل او

2 ز خار خار دلم داغ حسرتست بدست کسیکه خار نشاند همین بود گل او

3 صدای تیشه فرهاد ذوق عشق دهد نه صوت صحبت پرویز و بانگ غلغل او

4 چرا بهم نزند چشم پیش او نرگس اگرنه خیره شدش دیده در تامل او

5 بجای سوزن عیسی بچشم من خارست گذشته پایه ترک من از توکل او

6 طبیب من چو مسیحا بمرده جان بخشد بلاست این که مرا میکشد تغافل او

7 بسوخت اهلی و از داغ عشق ناله نکرد صد آفرین خدا باد بر تحمل او