رخ او دیده را بصر بخشد از اثیر اخسیکتی غزل 44

1 زهی عنصر جوهر آفرینش توئی روح در پیکر آفرینش

2 ز تو دور پذرفت چرخ بزرگی به توسعد شد اختر آفرینش

1 اقتدارش رایت خورشید بر گردون زده است بارگاهش خیمه جمشید بر هامون زده است

2 خاک درگاهش چو عقد گلستان از باد صبح آتش اندر آبروی لولوی مکنون زده است

1 دست ار، همه بتان بجمال و وفا برند پس بیوفا جمال تهی را کجا برند؟

2 گوئی جمال هست و وفا نیست، گو مباش ما را همین بده که وفا را زما برند

1 ای در دل و جان سواری تو شیران جهان شکان شکاری تو

2 در پای در آرد عافیت را بیداد بدستیاری تو

1 ای عهد تو جمله نانمازی مهر تو چو صبر من مجازی

2 در پای هزار محنت افکند عشق تو مرا، بدست بازی