تلخی و شیرینیش آمیخته است از رودکی ابیات پراکنده 118

1 با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین با هر که نیست عاشق کم کن قرینیا

2 باشد گه وصال ببینند روی دوست تو نیز در میانهٔ ایشان ببینیا

1 از چه توبه نکند خواجه؟ که هر کجا که بود قدحی می بخورد راست کند زود هراش

1 دل خسته و بستهٔ مسلسل موییست خون گشته و کشتهٔ بت هندوییست

2 سودی ندهد نصیحتت، ای واعظ ای خانه خراب طرفه یک پهلوییست

1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار