رفت دل، نیست روشنم از امیرخسرو دهلوی غزل 1191

1 رفت دل، نیست روشنم حالش برو، ای جان، تو هم به دنبالش

2 من بدینسان که حال خود بینم نبرم جان ز چشم اقبالش

3 چه خبر شهسوار رعنا را؟ که صف مورد گشت پامالش

4 هر که از شمع سوخت پروانه کاتش دل فتاد در بالش

5 دل شناسد که چیست حالت عشق نیست عقل حکیم دلالش

6 هر که بر حال عاشقان خندد گریه واجب است بر حالش

7 من مسکین نه مرد درد توام کوه البرز و پشه حمالش

8 در چه آن دم فتاد دل کامد سوره یوسف از رخت فالش

9 چه درازست بین غم خسرو که رود بی تو هر شبی سالش