کور شد از غم رقیب کان پری از اهلی شیرازی غزل 193

1 کور شد از غم رقیب کان پری از بام ماست کوری چشم رقیب روشنی چشم ماست

2 از همه عالم بود منزل من کوی دوست منزل ازین خوبتر در همه عالم کجاست

3 بیهده تا کی زنم دست بسر از غمش دست من از کار شد نوبت دست دعاست

4 یار طبیب دل است گر ز جفا سوخت دل دست چو برهم نهد مرهم داغ جفاست

5 خاک رهی کش بود نقش قدمهای او قبله اهل وفا کعبه اهل صفاست

6 لاله صفت کام ماست داغ جفا از حبیب چشم و دل بوالهوس بر گل باغ وفاست

7 کوهکن از هجریار گر کند افغان رواست کوه بنالد ز هجر، هجر بلای خداست

8 از آن شاه حسن پادشه وقت شد ظل همایون دوست سایه فر هماست