ساقیا گر پخته‌ای می از عطار نیشابوری غزل 714

1 ساقیا گر پخته‌ای می خام ده جان بی آرام را آرام ده

2 خیزو بزمی در صبوحی راست کن یک صراحی باده ما را وام ده

3 صبح پیدا گشت و شب اندر شکست خفتگان مست را دشنام ده

4 چون بخواهی ریخت همچون گل ز بار بار کم کش بادهٔ گلفام ده

5 همچو گل شو بادهٔ گلفام نوش همچو بلبل سوی گل پیغام ده

6 داد خود بستان که ایام گل است یا نه خوش خوش داد این ایام ده

7 گر سراسر نیست دردی در فکن نیم مستان را پیاپی جام ده

8 چون اجل دامی گلوگیر آمده است چون درآید وقت تن در دام ده

9 خاطر عطار سودا می‌پزد سوخت از غم هین شرابش خام ده