با سگت یاری مرا کارِ خود از خیالی بخارایی غزل 37

1 با سگت یاری مرا کارِ خود است هرکسی را کار با یارِ خود است

2 عاشقی کردم فتادم در بلا مبتلا هرکس ز کردار خود است

3 گفتمش سرو از هواداران توست گفت ما را او هوادار خود است

4 من ز حیرت رفتم از دست و هنوز سروِ من مغرور رفتار خود است

5 طوطی طبع خیالی را مدام در دهن شکّر ز گفتار خود است