قد خم شد و افتاد جهان از نظر از واعظ قزوینی غزل 69

1 قد خم شد و افتاد جهان از نظر ما واشد سر و سامان هوسها، ز سر ما

2 در تن حرکت نیست، بجز گردش رنگم دیگر سفر هند حنا شد سفر ما

3 چون غنچه، زر ما گره مشت ندیده است صندوق بگو کیسه ندوزد به زر ما

4 در باغ سخاوت نتوان کامرسش گفت خود را چو به کامی نرساند ثمر ما

5 ما را به املهای جهان، بستگیی نیست چون قطره به تن رشته نگیرد گهر ما

6 کرده است زخود بیخبرم، یاد عزیزان با آنکه نگیرند عزیزان خبر ما

7 واعظ ندهد غیر گل آتشی از وی خاری که زند دست به دامان تر ما